Georges İvanovitch Gurdjieff tarafından geliştirilen ve adına “4. Yol” denen çalışma temelde insan varoluşunun yapısı üzerinedir. Bu öğreti, insanın tek bir benlikten değil birçok benlikten oluştuğunu söyler. İnsan iradesinde, tek bir zekanın değil, merkezler adı verilen içsel yönetici sistemlerin her birinin kendi zekalarının yönetimde aktif olduğunu belirtir. Günlük yaşam algısı içindeki insanın şuursal olarak uykuda olduğunu ve kendini gözlemleme yöntemiyle, kişinin şuursal bir dönüşüm yaşayabileceğini ileri sürer. Çalışmanın hedefi, elbette ki şuursal uyku anlamında, insanı uykusundan uyandırmaktır. Bu hedefe giden yolda merkez ve benlikleri gözlemlemek temel çalışma konularındandır. Yıllar içinde Gurdjieff çeşitli yöntemlerle öğrencileriyle çalışmaya devam etmiştir.
Çalışmaları, daha sonra öğrencileri tarafından da kaleme alınmış ve pek çok kitaba konu olmuştur. Bunlar içerisinde Maurice Nicoll’ün yazmış olduğu “Gurdjieff ve Ouspensky Öğretisi Üstüne Psikolojik Yorumlar” isimli 5 ciltlik eser, çalışma metodolojisini en derli toplu sunan yazındır. 4. Yol öğrencisinin, kendi üzerinde uygulaması gereken bu çalışma süresince, Gurdjieff’in öğrencileri üzerinde uyguladığı teknikleri ve yöntemleri öğrenmesi gerekir. Ancak çalışma yapısı gereği sadece entellektüel öğrenmeyle değil, yaşamsal deneyimlerle çalışılması gereken pratik bir uygulamadır. Merkezler ve benlikler üzerine çalışılması ise yaşamsal deneyimlerle çalışılması gereken en önemli çalışmalardan ikisidir. “Çünkü bir 4. Yol öğrencisinin, merkezler ve benlikler konusunda, kendi yaşamsal deneyimleri üzerine yapacağı şuurlu gözlemler, dönüşümüne açılan en önemli kapılardan biridir. Temelde, insanın yaşam içerisindeki olaylar karşısında gösterdiği tepkilerdeki otomatizmi ve mekanikliği kırarak, şuurlu tepkilerin yönetilebilir hale getirilmesini hedefler. Bunun için de öğrencinin, içselleştirmeye ihtiyaç duyduğu öğretinin deneyimlenmeye ihtiyacı vardır.”